Dwa pojawiają się, jeden po drugim, w pierwszym rozdziale: „Uwierzywszy, zostaliście naznaczeni pieczęcią (esphragisthete, od: sphragidzo), Duchem Świętym, który był obiecany. On jest zadatkiem (arrabon) naszego dziedzictwa w oczekiwaniu na odkupienie, które nas uczyni własnością [Boga], ku chwale Jego majestatu” (Ef 1, 13–14). Pod tym drugim ukrywa się dodatkowy sens, odnoszący się do jednej z centralnych metafor biblijnych. O tym jednak dalej w artykule.
Pieczęć
Kiedyś to były czasy. Pięczęć to nie był kawałek plastiku z doklejoną, odpowiednio wyżłobioną gumką. Nie był to nawet kawałek drewna z metalowym zakończeniem. Pieczęcie w starożytności noszono jako biżuterię: pierścień na palcu lub wisiorek na szyi, często wykonywano je ze szlachetnych lub półszlachetnych kamieni.
Pełna treść artykułu w Przewodniku Katolickim 23/2025, na stronie dostępna od 03.07.2025